Blogserie De Boekenkast

In de blogserie De Boekenkast zet ik regelmatig één boek uit mijn boekenkast in de spotlight. Dat is de ene keer een fotoboek, de andere keer een boek over tekenen en dan weer een boek over kunst in welke vorm dan ook. Het overkoepelend thema is dus visuele communicatie en creativiteit.

Deze keer wil ik Tijdgeest van Geert Kooiman in de spotlight zetten.

Tijdgeest is niet een boek waarvan je denkt: hè gezellig. Maar aangezien het de maand van Halloween is, vond ik het wel passend om juist in deze maand dit boek aandacht te geven.

Tijdgeest is een fotoboek, gecombineerd met citaten van beroemde en minder beroemde schrijvers en filosofen. Het thema van het boek is vergankelijkheid en bevat 180 foto’s. De meeste foto’s zijn zwart wit, enkele kleurenfoto’s breken het geheel.

De combinatie van de foto’s met citaten van o.a. Nietzsche, Oscar Wilde en Voltaire maken het een bijzonder geheel. Omdat het thema vergankelijkheid is wordt je soms met je neus op de feiten gedrukt. Niets is wat het lijkt en niets bestaat eeuwig.

Tijdgeest is een klein vierkant fotoboek en door de soms bizarre foto’s in combinatie met de indringende citaten is het een fotoboek dat mij erg intrigeert. De zwart wit foto’s spreken mij, zeker gezien het thema (vergankelijkheid), meer aan dan de sporadische kleurfoto’s in het boek. Die voelen vreemd, niet passend in het geheel en wellicht juist daarom heeft Kooiman ze er in opgenomen. Tijdgeest is al met al geen alledaags fotoboek, maar een boek dat je tot nadenken zet.

Tijdgeest van Geert kooiman (2004) is nog verkrijgbaar, o.a. bij Bol.com.

De commerciële fotografische loopbaan van Geert Kooiman is kort maar hevig. Na zijn studie wordt hij assistent van Peter Croydon, de dan bekendste reclamefotograaf van Toronto, die een meester in high key fotografie* is. Later vestigt Kooiman zich in Den Haag van waaruit hij o.a. reclamefotografie doet voor het Rotterdamse bureau Lintas en de Duitse reclamewereld. Kooiman ontwikkelt echter in toenemende mate een weerzin tegen het werken in opdracht. Geert Kooiman verhuist van Den Haag naar Amsterdam en gaat in een gerenoveerd pakhuis wonen aan de Brouwersgracht. Steeds vaker komt hij met zichzelf in conflict, met de beperkingen van het werken voor derden. In 1972 is het over. Hij stopt abrupt en radicaal met commerciële fotografie. Hij vestigt zich eerst in Italië, later in Spanje en Frankrijk, en maakt nog alleen autonome fotografie.**

* het volmaakt doortekend fotograferen van witte voorwerpen tegen een witte achtergrond
**  bron: Tijdgeest – Geert Kooiman