Jemen

Normaal gesproken haak ik niet in op actualiteiten in het nieuws. Iedereen heeft altijd al overal een mening over….

Over wat er momenteel in Jemen aan de hand is ga ik dan ook niet verder op in. Maar dat ik er verdrietig van wordt staat buiten kijf. Mijn gedachten gaan al regelmatig terug naar dit land, maar nu helemaal. Vandaar deze blog.

In de kerstperiode van 2006/2007 heb ik met vriendinnen een groepsrondreis door Jemen gemaakt. Geen een land heeft zoveel indruk op mij achtergelaten dan dit land.

Werkelijk prachtig land; lieve mensen, heel divers landschap, beeldschone huizen en indrukwekkende cultuur.

We hebben 3 weken rondgereisd. En vaak spreekt men over een cultuurschok als je in een vreemd land aankomt. Na deze 3 weken had ik echter een cultuurschok toen ik weer terug in Nederland achter mijn bureau zat. Het verschil was gewoon te groot. Als je in Jemen bent waan je je 100 jaar terug in de tijd. Jemen is ook een van de armste landen in het Midden-Oosten. En toch vroegen wij ons, in die periode althans, af wie er gelukkiger was als mens; wij westerlingen of de Jemenieten die wij ontmoet hadden.

Jemen is een prachtig land en samen met twee vriendinnen hebben we gedurende de reis vooral opgetrokken met de chauffeurs. Zo hebben we de lokale bevolking veel beter leren kennen dan wanneer je alleen maar als toerist een land doorkruist. Als de groep bijvoorbeeld een paar uur een stadje kon verkennen, gingen wij met de chauffeurs mee. Om samen thee te drinken, goede gesprekken te voeren en ondertussen qat kauwen ;-).

Terug in Nederland hadden wij direct besloten om terug te keren naar Jemen, maar dan zouden we onze eigen rondreis maken. Met ‘onze’ chauffeurs zelf rondtrekken door Jemen , volgens onze eigen route. Helaas is het er nooit meer van gekomen. In juli 2007 vond er een bomaanslag plaats waarbij 6 Spaanse toeristen en een van ‘onze’ chauffeurs om het leven kwam.

Dat maakte diepe indruk. Veilig kon je Jemen al niet bepaald noemen, maar sindsdien volgde meerdere aanslagen en is een bezoek aan dit land nooit meer een optie geweest. Wat rest zijn de herinneringen met de vele foto’s die werkelijk overal in mijn huis hangen en de uren aan video die ik nog heb. Ik film eigenlijk zelden, maar gedurende deze reis heb ik uren gefilmd en daar ben ik erg blij mee. Ik zou een volledige website kunnen vullen met verhalen, foto’s en film van Jemen.

Jemen….. een land op de rand van een burgeroorlog. Mijn gedachten zijn bij ‘onze’ chauffeurs en alle andere onschuldige Jemenieten.

De muziek die je in onderstaand filmpje hoort is van Mohamed Fouad (‘cd’ Habiby Ya). Dit cassettebandje hebben we grijs gedraaid gedurende deze 3 weken. En uiteraard uiteindelijk ook een exemplaar mee naar huis genomen. Ik draai het nog regelmatig, daarom vind je bij mij in huis nog steeds een cassetterecorder ;-).

https://youtu.be/yswq-KcUF5A